Συμπολίτες μου,Στέκομαι σήμερα εδώ, με ταπεινότητα απέναντι στην αποστολή που έχουμε μπροστά μας, με ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, με το πνεύμα προσηλωμένο στις θυσίες των προγόνων μας. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Μπους για τις υπηρεσίες του στο έθνος, καθώς και για τη γενναιοδωρία που επέδειξε και τη συνεργασία που προσέφερε κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου.
Σαράντα τέσσερεις Αμερικανοί έχουνε πλέον δώσει τον προεδρικό όρκο. Τα λόγια αυτά εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια πλημμυριδών ευημερίας και με τη νηνεμία της ειρήνης. Ωστόσο, ο όρκος ενίοτε δόθηκε με τον ουρανό συννεφιασμένο και με άγριες καταιγίδες. Εκείνες τις στιγμές, η Αμερική συνέχισε τον δρόμο της όχι μόνο χάρη στην ικανότητα ή το όραμα αυτών που κατείχαν τα ανώτερα αξιώματα, αλλά διότι Εμείς ο Λαός μείναμε πιστοί στα ιδανικά των προγόνων μας και διαφυλάξαμε τα ιδρυτικά μας κείμενα.
Έτσι συνέβη. Έτσι πρέπει να συμβεί και με αυτή τη γενιά Αμερικανών.
Ότι είμαστε εν τω μέσω μιας κρίσης είναι πλέον ξεκάθαρο. Το έθνος μας είναι σε πόλεμο, ενάντιο σε ένα πολυδαίδαλο δίκτυο βίας και μίσους. Η οικονομία μας είναι σοβαρά αποδυναμωμένη, εξαιτίας της απληστίας και της ανευθυνότητας ορισμένων, μα κι εξαιτίας της συλλογικής μας αδυναμίας να λάβουμε σκληρές αποφάσεις και να προετοιμάσουμε το έθνος για μία νέα εποχή. Σπίτια χάθηκαν· θέσεις εργασίας εξανεμίστηκαν· επιχειρήσεις κατέρρευσαν. Η υγειονομική μας περίθαλψη είναι υπερβολικά δαπανηρή· τα σχολεία μας ανεπαρκή· και καθημερινά καταδεικνύεται όλο και πιο περίτρανα ότι οι τρόποι που χρησιμοποιούμε την ενέργεια ενισχύουν τους αντιπάλους μας και απειλούν τον πλανήτη μας.
Αυτοί είναι οι δείκτες της κρίσης που μπορούν να μετρηθούν με στατιστικά στοιχεία. Λιγότερο μετρήσιμος, αλλά όχι λιγότερο βαθύς είναι ένας κλονισμός της εμπιστοσύνης σε ολόκληρη την επικράτειά μας ―ένας επίμονος φόβος ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόδραστη, και ότι η επόμενη γενιά θα πρέπει να μειώσει τις προσδοκίες της.
Σήμερα, σας λέω ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές. Είναι σοβαρές και είναι πολλές.
Δεν θα ξεπεραστούνε εύκολα ούτε σε λίγο καιρό. Αλλά μάθε αυτό, Αμερική ― θα ξεπεραστούν. Τούτη τη μέρα, είμαστε μαζεμένοι εδώ γιατί επιλέξαμε την ελπίδα αντί για τον φόβο, την ενότητα των σκοπών αντί για την έριδα και τη διχόνοια.
Τούτη εδώ τη μέρα, βάζουμε τέλος στις ευτελείς αιτιάσεις και τις ψευδείς υποσχέσεις, τις αλληλοκαταγγελίες και τα ξεφτισμένα δόγματα, που για τόσο καιρό κατέπνιξαν την πολιτική μας ζωή.
Εξακολουθούμε να είμαστε ένα νεαρό έθνος, όμως όπως λέει η Γραφή, ήρθε ο καιρός να αφήσουμε στην άκρη «τα του νηπίου». Ήρθε ο καιρός να επιρρώσουμε το προαιώνιο πνεύμα μας· να αναδεχθούμε την πιο καλή ιστορία μας· να προαγάγουμε το πολύτιμο αυτό δώρο, τούτη την ευγενή ιδέα, που πέρασε από γενιά σε γενιά: τη θεόδοτη υπόσχεση πως όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι και όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία να επιδιώξουν την ευτυχία τους στην πληρότητά της.
Καθώς αναγνωρίζουμε το μεγαλείο του έθνους μας, συνειδητοποιούμε ότι το μεγαλείο δεν είναι ποτέ κάτι το δεδομένο. Πρέπει να κερδηθεί. Στην πορεία μας δεν βολευτήκαμε με ευκολίες ούτε αρκεστήκαμε σε συμβιβαστικές λύσεις. Το μονοπάτι μας δεν ήταν για τους ολιγόκαρδους ―γι’ αυτούς που προτιμούν αντί για τη δουλειά τη σχόλη ή που αποζητούν μόνο τις ηδονές του πλούτου και της φήμης. Αντίθετα, ήταν αυτοί που ανέλαβαν κινδύνους, που παρήγαγαν έργο, που έφτιαξαν πράγματα ―εκ των οποίων κάποιοι δοξάστηκαν, μα που οι πιο πολλοί ήτανε άνδρες και γυναίκες αφανείς στον μόχθο τους― αυτοί ήταν που μας οδήγησαν στο μακρύ και κακοτράχαλο μονοπάτι προς την ευημερία και την ελευθερία.
Για εμάς ήταν που μάζεψαν τα λιγοστά τους εγκόσμια υπάρχοντα και ταξίδεψαν ωκεανούς σε αναζήτηση μιας νέας ζωής.
Για εμάς ήταν που ίδρωναν στις φάμπρικες και εγκαταστάθηκαν στη Δύση· που υπέστησαν τα ραπίσματα του μαστιγίου και όργωσαν τη σκληρή γη.
Για εμάς ήταν που πολέμησαν και πέθαναν, σε μέρη σαν το Κόνκορντ και το Γκέτυσμπεργκ· τη Νορμανδία και το Κε Σαν. Ξανά και ξανά, αυτοί οι άνδρες και αυτές οι γυναίκες μόχθησαν και θυσιάστηκαν και δούλεψαν μέχρι τα χέρια τους να ζαρώσουν, ώστε εμείς να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική σαν κάτι το μεγαλύτερο απ’ το άθροισμα των ατομικών μας φιλοδοξιών· κάτι το μεγαλύτερο απ’ όλες τις διαφορές στην καταγωγή, τον πλούτο ή τη φατρία του καθενός μας.
Αυτή την πορεία είναι που συνεχίζουμε σήμερα. Εξακολουθούμε να είμαστε το έθνος με τη μεγαλύτερη ευημερία και ισχύ στην Γη. Οι εργαζόμενοί μας δεν είναι λιγότερο παραγωγικοί απ’ ό,τι ήταν όταν άρχισε αυτή η κρίση. Τα μυαλά μας δεν είναι λιγότερο εφευρετικά, τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας δεν είναι λιγότερο χρήσιμα απ’ ό,τι ήταν πριν μια εβδομάδα ή ένα μήνα ή ένα χρόνο. Η ικανότητά μας παραμένει αμείωτη. Αλλά ο καιρός που στεκόμασταν αδρανείς, που προστατεύαμε τα στενά μας συμφέροντα και αναβάλλαμε επώδυνες αποφάσεις ― αυτός ο καιρός έχει αναμφίβολα παρέλθει. Ξεκινώντας από σήμερα, πρέπει να ανασηκωθούμε, να αποτινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη και να ξεκινήσουμε και πάλι τη δουλειά για το ξαναχτίσιμο της Αμερικής.
Διότι παντού όπου κοιτάξουμε, υπάρχει δουλειά να γίνει. Η κατάσταση της οικονομίας καθιστά αναγκαία τη δράση ―αποφασιστική και γρήγορη. Και θα δράσουμε. Όχι μόνο προς δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, άλλα θέτοντας νέα θεμέλια για την ανάπτυξη. Θα χτίσουμε τους δρόμους και τις γέφυρες, τους ηλεκτρικούς πυλώνες και τις ψηφιακές γραμμές που τροφοδοτούν το εμπόριό μας και μας κρατούν ενωμένους.
Θα αποκαταστήσουμε την επιστήμη στη θέση που της αρμόζει, και θα αξιοποιήσουμε τα θαύματα της τεχνολογίας ώστε να βελτιώσουμε την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης και να μειώσουμε το κόστος της. Θα εκμεταλλευτούμε τον ήλιο και τους ανέμους και το έδαφος για να δώσουμε ενέργεια στα αυτοκίνητα και τα εργοστάσιά μας. Και θα μεταμορφώσουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας, ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής. Αυτά όλα μπορούμε να τα κάνουμε.
Και αυτά όλα θα τα κάνουμε.Τώρα, υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την κλίμακα των φιλοδοξιών μας ―που υποστηρίζουν ότι το σύστημά μας δεν μπορεί να σηκώσει πολλά μεγάλα σχέδια. Δεν έχουν γερή μνήμη. Γιατί λησμόνησαν τι έχει ήδη κάνει τούτη εδώ η χώρα· τι μπορούν να πετύχουν ελεύθεροι άνδρες κι ελεύθερες γυναίκες όταν η φαντασία ενώνεται με την προσήλωση σ’ έναν κοινό σκοπό, κι όταν η χρεία ενώνεται με το θάρρος.
Αυτό που οι κυνικοί αδυνατούν να κατανοήσουν είναι ότι το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους μετατοπίστηκε ―ότι τα κονισαλέα πολιτικά επιχειρήματα στα οποία αναλωθήκαμε για τόσο καιρό δεν έχουνε πια πεδίο εφαρμογής. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα έχει πάψει να είναι το αν η κυβέρνησή μας είναι υπερβολικά μεγάλη ή υπερβολικά μικρή, αλλά εάν δουλεύει ―εάν βοηθά οικογένειες να βρουν εργασία με αξιοπρεπή μισθό, περίθαλψη που να μπορούν να την πληρώσουν, σύνταξη που να διαφυλάσσει την αξιοπρέπειά τους. Εκεί που η απάντηση είναι ναι, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε. Εκεί που η απάντηση είναι όχι, τα προγράμματα θα διακοπούν. Και όσοι από εμάς διαχειριζόμαστε τα χρήματα του κοινού θα λογοδοτήσουμε ―για το αν τα ξοδέψαμε με σύνεση, για το αν ανατρέψαμε κακές συνήθειες, και αν ενεργήσαμε στα φανερά. Διότι μόνο τότε μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη ζωτική εμπιστοσύνη μεταξύ ενός λαού και της κυβέρνησής του.
Το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας δεν είναι αν η αγορά είναι μια δύναμη με θετικά ή με αρνητικά αποτελέσματα. Η ικανότητά της να γεννά πλούτο και να διευρύνει την ελευθερία είναι ασυναγώνιστη, όμως η παρούσα κρίση μάς θύμισε ότι δίχως μια προσεκτική εποπτεία, η αγορά μπορεί να διολισθήσει κατά τρόπο ανεξέλεγκτο ―και ότι ένα έθνος δεν μπορεί να ευημερεί για πολύ όταν ευνοεί μόνο τους πλούσιους. Η επιτυχία της οικονομίας ήταν ανέκαθεν εξαρτημένη όχι απλώς απ’ το μέγεθος του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος μας, αλλά απ’ την εύρος διάχυσης της ευημερίας μας· από την ικανότητά μας να απλώνουμε τις ευκαιρίες σε κάθε καρδιά που τις ζητάει ―όχι από φιλανθρωπία, αλλά επειδή αυτό αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο προς το κοινό αγαθό μας.
Όσο για την κοινή άμυνά μας, απορρίπτουμε ως ψευδή την επιλογή ανάμεσα στην ασφάλεια και τα ιδανικά μας. Οι Ιδρυτές Πατέρες μας, αντιμέτωποι με κινδύνους που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε, συνέταξαν έναν καταστατικό χάρτη με στόχο τη διασφάλιση του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, έναν καταστατικό χάρτη που διευρύνθηκε χάρη στο αίμα ολόκληρων γενιών. Τα ιδανικά αυτά ακόμη φωτίζουν τον κόσμο και δεν θα τα παρατήσουμε για χάρη της σκοπιμότητας.
Ώστε προς όλους τους λαούς και τις κυβερνήσεις που μας κοιτάνε σήμερα, απ’ τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες ώς το μικρό χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μας: να ξέρετε ότι η Αμερική είναι φίλος κάθε έθνους και κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού, που ζητά ένα μέλλον ειρήνης και αξιοπρέπειας, και ότι είμαστε έτοιμοι και πάλι να ηγηθούμε.
Θυμηθείτε ότι οι προηγούμενες γενιές αντιτάχθηκαν στον φασισμό και τον κομμουνισμό όχι μόνο με πυραύλους και άρματα, αλλά με ισχυρές συμμαχίες και σταθερές πεποιθήσεις. Καταλάβαιναν ότι μόνη η ισχύς μας δεν μπορεί να μας προστατέψει, ούτε και μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, γνώριζαν ότι η ισχύς μας αυξάνεται μέσα από τη συνετή της χρήση. Η ασφάλειά μας απορρέει από τη δικαιότητα των σκοπών μας, τη δύναμη του παραδείγματος που προσφέρουμε, τη μετριοπάθεια που γεννά η ταπεινότητα και η αυτοσυγκράτηση.
Είμαστε οι φύλακες αυτής της παρακαταθήκης. Καθοδηγούμενοι για άλλη μια φορά από τούτες τις αρχές, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις νέες απειλές οι οποίες απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια ―ακόμη μεγαλύτερη συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των εθνών. Θα αρχίσουμε να αφήνουμε με υπευθυνότητα το Ιράκ στον λαό του και να σφυρηλατούμε μια κερδισμένη με κόπο ειρήνη στο Αφγανιστάν. Με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς, θα εργαστούμε ακάματα με στόχο τη μείωση της πυρηνικής απειλής και την απομάκρυνση του φοβήτρου της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δεν θα απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας, ούτε και θα διστάσουμε να τον υπερασπιστούμε. Και σε εκείνους που θέλουν να προωθήσουν τους στόχους τους σπέρνοντας τρόμο και σφαγιάζοντας αθώους, σας λέμε τώρα ότι το πνεύμα μας είναι ισχυρότερο και δεν μπορεί να λυγίσει. Δεν μπορείτε να αντέξετε στον αγώνα εναντίον μας, και θα σας νικήσουμε.
Διότι γνωρίζουμε ότι η κληρονομιά μας απαρτίζεται από ένα ετερόκλητο μωσαϊκό και ότι αυτό είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Εβραίων και Ινδουιστών ― και αθρήσκων. Έχουμε διαμορφωθεί από κάθε γλώσσα και πολιτισμό, προερχόμενο από κάθε γωνιά της Γης· και επειδή γευτήκαμε τα πικρά απόνερα του εμφυλίου πολέμου και του φυλετικού διαχωρισμού, και αναδυθήκαμε απ’ αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας μας δυνατότεροι και περισσότερο ενωμένοι, δεν μπορούμε παρά να πιστεύουμε ότι τα παλιά μίση κάποια μέρα θα περάσουν· ότι οι φατριαστικές γραμμές σύντομα θα διαλυθούν· ότι καθώς ο κόσμος γίνεται μικρότερος, η κοινή μας ανθρωπιά θα αποκαλυφθεί· και ότι η Αμερική πρέπει να διαδραματίσει τον ρόλο της ανοίγοντας τον δρόμο σε μια νέα εποχή ειρήνης.
Προς τον μουσουλμανικό κόσμο, αναζητούμε έναν νέο δρόμο μπρος τα μπροστά, βασισμένο στο αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό.
Προς εκείνους τους ηγέτες ανά την υφήλιο που θέλουν να σπείρουν διχόνοια ή να καταλογίσουν τα δεινά της κοινωνίας τους στην Δύση ―μάθετε ότι ο λαός σας θα σας κρίνει με βάση το τι μπορείτε να οικοδομήσετε, όχι τι μπορείτε να καταστρέψετε. Προς εκείνους που προσδένονται στην εξουσία μέσω της διαφθοράς και της εξαπάτησης και της φίμωσης του αντιλόγου ―μάθετε ότι βρίσκεστε στο λάθος στρατόπεδο της ιστορίας. Αλλά ότι θα τείνουμε το χέρι μας προς τα εσάς εάν είστε πρόθυμοι να ξεσφίξετε τη γροθιά σας.
Προς τους λαούς των φτωχών εθνών, δεσμευόμαστε να δουλέψουμε πλάι σας ώστε τα χτήματά σας ν’ ανθίσουν και τα καθαρά νερά να ρεύσουν· δίνοντας τροφή σε λιμοκτονούντα σώματα και πεινασμένα πνεύματα. Και σε εκείνα τα εθνή που σαν το δικό μας απολαμβάνουν σχετική αφθονία, λέμε ότι δεν μπορούμε πια να επιτρέπουμε στον εαυτό μας την αδιαφορία απέναντι σε αυτούς που υποφέρουν έξω απ’ τα σύνορά μας· ούτε και μπορούμε να καταναλώνουμε τους πόρους του πλανήτη δίχως να νοιαζόμαστε για τις συνέπειες. Διότι ο κόσμος έχει αλλάξει, και πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς μαζί του.
Καθώς αναλογιζόμαστε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, θυμόμαστε με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη τους γενναίους Αμερικάνους που, αυτή τη στιγμή, περιπολούν μακρινές ερήμους και απόμακρα όρη. Έχουν κάτι σήμερα να μας πουν, σαν τους πεπτωκότες ήρωες στο Άρλιγκτον που ψιθυρίζουν μέσα απ’ το διάβα των αιώνων.
Τους τιμάμε όχι μόνο επειδή είναι οι φύλακες της ελευθερίας μας, αλλά επειδή ενσαρκώνουν το πνεύμα του υπηρετείν· τη θέληση να βρουν νόημα σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους. Και πράγματι, αυτήν εδώ τη στιγμή ―μια στιγμή που θα καθορίσει μια ολόκληρη γενιά― απ’ αυτό ακριβώς το πνεύμα είναι που πρέπει να εμφορούμαστε όλοι μας.
Διότι όσα και αν μπορεί και οφείλει να κάνει το κράτος, τούτο το έθνος σε έσχατη ανάλυση στηρίζεται στην πίστη και την αποφασιστικότητα του αμερικανικού λαού. Η καλοσύνη να βάλεις στο σπίτι σου ένα ξένο όταν ξεσπάσει η πλημμύρα, η ανιδιοτέλεια των εργατών που προτιμούν να μειώσουν τον χρόνο εργασίας τους παρά να δουν έναν φίλο να χάνει τη δουλειά του ― αυτά είναι που μας προστατεύουν στις δυσκολότερες στιγμές μας. Το θάρρος του πυροσβέστη που ανεβαίνει ένα κλιμακοστάσιο γεμάτο καπνό, μα και η προθυμία ενός γονιού να αναθρέψει ένα παιδί ― αυτά τελικά καθορίζουν τη μοίρα μας.
Οι προκλήσεις που έχουμε απέναντι μας ίσως να είναι νέες. Τα εργαλεία με τα οποία τις αντιμετωπίζουμε μπορεί να είναι νέα. Όμως οι αξίες από τις οποίες εξαρτώνται οι επιτυχίες μας ―σκληρή δουλειά και εντιμότητα, θάρρος και δικαιοσύνη, ανεκτικότητα και φιλομάθεια, πίστη και πατριωτισμός― αυτά τα πράγματα είναι παλιά. Αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Αποτέλεσαν την αθόρυβη δύναμη της προόδου καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας. Αυτό που επιβάλλεται λοιπόν είναι μια επιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι μια νέα εποχή υπευθυνότητας ―αναγνώριση, απ’ τη μεριά του κάθε Αμερικανού, ότι έχουμε καθήκοντα απέναντι στον εαυτό μας, το έθνος μας, και τον κόσμο, καθήκοντα που δεν αποδεχόμαστε κλαυθμηρίζοντας, αλλά τα οποία αδράττουμε με ευφροσύνη, βασιζόμενοι στη στέρεη γνώση ότι δεν υπάρχει τίποτα τόσο ικανοποιητικό για το πνεύμα, τόσο καθοριστικό για τον χαρακτήρα μας, όσο το να δώσουμε το άπαν μας σε μια δύσκολη αποστολή.
Αυτό είναι το τίμημα και η υπόσχεση της ιδιότητας του πολίτη.
Αυτή είναι η πηγή της εμπιστοσύνης μας ―η γνώση ότι ο Θεός μάς καλεί να διαμορφώσουμε ένα αβέβαιο πεπρωμένο.
Αυτό είναι το νόημα της ελευθερίας μας και του πιστεύω μας ―αυτός είναι ο λόγος που άνδρες και γυναίκες και παιδιά κάθε φυλής και κάθε πίστης μπορούν να παραβρεθούν σε αυτό τον εορτασμό, σε τούτο το μεγαλόπρεπο αίθριο, και που ένας άνδρας του οποίου ο πατέρας πριν από λιγότερο από εξήντα χρόνια ίσως να μην είχε εξυπηρετηθεί σε ένα τοπικό εστιατόριο μπορεί σήμερα να σταθεί ενώπιόν σας δίνοντας έναν ιερότατο όρκο.
Ας χαράξουμε λοιπόν αυτή τη μέρα στη μνήμη μας ― για το ποιοι είμαστε και πόσο μακριά ταξιδέψαμε. Τη χρονιά που γεννήθηκε η Αμερική, κατά τη διάρκεια του πιο κρύου μήνα, μια μικρή ομάδα πατριωτών, είχαν μαζευτεί κοντά ο ένας στον άλλο, πλάι σε αδύναμες φωτιές στις όχθες ενός παγωμένου ποταμού. Η πρωτεύουσα είχε εγκαταλειφθεί. Ο εχθρός προήλαυνε. Το χιόνι ήταν κηλιδωμένο με αίμα. Τη στιγμή που η έκβαση της επανάστασής μας ήταν πιο αμφίβολη από ποτέ, ο πατέρας του έθνους μας διέταξε να διαβαστούν τα ακόλουθα λόγια στον λαό:
«Ας ειπωθεί προς τις μέλλουσες γενιές… ότι στο βάθος του χειμώνα, όταν τίποτα δεν μπορούσε να επιβιώσει, πέρα απ’ την ελπίδα και την αρετή… η πόλη και η ύπαιθρος, θορυβημένες από τον κοινό κίνδυνο, στάθηκαν μπροστά με σκοπό να τον αντιμετωπίσουν»
Αμερική. Ενώπιον των κοινών μας κινδύνων, σε τούτο τον χειμώνα των δεινών μας, ας θυμηθούμε αυτά τα αιώνια λόγια. Με ελπίδα και αρετή, ας σταθούμε και πάλι αντιμέτωποι με τα παγωμένα ρεύματα, και ας αντέξουμε τις καταιγίδες πού ’ναι να ’ρθούν. Ας ειπωθεί από τα παιδιά των παιδιών μας ότι όταν δοκιμαστήκαμε, αρνηθήκαμε να αφήσουμε αυτό το ταξίδι να τελειώσει, ότι δεν κάναμε πίσω ούτε και δειλιάσαμε. Και με το βλέμμα μας προσηλωμένο στο βάθος του ορίζοντα και με τη χάρη του Θεού, προάξαμε το μέγα δώρο της ελευθερίας και το παραδώσαμε με ασφάλεια στις μέλλουσες γενιές.
Σας Ευχαριστώ. Ο Θεός να σας ευλογεί. Και ο Θεός να ευλογεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Αυτά είπε ο Μπαράκ. Το ποιόν του είναι αμφιλεγόμενο. Έχουμε πεί και γράψει πολλά για αυτόν. Σε λίγο θα γράψουμε περισσότερα.
Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου